518

Ανάβει το τσιγάρο της αλλά δεν φεύγει.
Γέρνει μπροστά μου και χαμογελάει φυσώντας τον καπνό προκλητικά.
Νιώθω άβολα δεν θα το κρύψω.
Όμως κάτι πάνω της με κάνει πιο μαλακό στην συμπεριφορά μου.

” Σε παρακολουθώ μέρες που κάθεσαι μόνος κάθε βράδυ, ίδιες κινήσεις , πέντε τσιγάρα μετρημένα και δύο Τζακ σκέτα.” Η φωνή της γλυκιά με μια δόση σνομπισμού.
Ξέρει πως δεν είναι εύκολο να με πλησιάσει αλλά το κάνει.
” Δεν μιλάς πολύ ε; ”
Σηκώνω αργά το κεφάλι μου και την κοιτάω μέσα στα μάτια.
Το στόμα της έχει σχηματίσει ένα λοξό χαμόγελο που μου την δίνει στα νεύρα.
” Δεν ήρθα εδώ για να κάνω γνωριμίες.”
Γελάει ειρωνικά.
” Γιατί ήρθες τότε; Φαντάζομαι ουίσκι μπορείς να πιεις και στο σπίτι σου.”
Έχει δίκιο , αυτή η ρουτίνα που ακολουθώ κάθε βράδυ δεν είναι για το ποτό , ούτε για να βρω παρέα.

Όμως το σπίτι έχει ακόμα την μυρωδιά της.
Με πνίγει να μένω για πολύ ώρα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους.
” Με λένε Φαίη εσένα;”
Έχει όρεξη μου φαίνεται η μικρή αλλά εγώ δεν είμαι για πολλά.
” Νίκο με λένε και τώρα αν δεν σε πειράζει….”
Πετάω είκοσι ευρώ στο μπαρ , μαζεύω τα τσιγάρα μου και σηκώνομαι .
” Ειιι περίμενε που πας; Έχει ακόμα ένα τέταρτο για την ώρα που φεύγεις κάθε βράδυ.”
Κοντοστέκομαι και κοιτάω το ρολόι στο χέρι μου, έχει δίκιο.
Χαμογελάω αυθόρμητα , πράγμα που έχω να κάνω μήνες και φεύγω από το μπαρ.
Αυτή η μικρή είναι μπελάς.
Νιώθω εξάντληση και προσπαθώ να φτάσω γρήγορα σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να ξαπλώσω.
Θέλω να ξαπλώσω και να πάρω το μαξιλάρι της αγκαλιά.
Να ρουφήξω το άρωμα της.
Θέλω να της ζητήσω συγνώμη που τόλμησα και μίλησα σε άλλη γυναίκα.
Μόνο εκείνη ήταν για μένα.
Τώρα πλέον ζει στα όνειρα μου.
Κλείνω τα μάτια μου όμως στην σκέψη μου πετάγονται δυο πονηρά μάτια και ένα αλαζονικό χαμόγελο.
Που να σε πάρει!
Τι έχεις πάθει Νίκο;

Be continued……

Τζο Καραντενίζη