1,1K

1. Μη σπαταλάς την ενέργειά σου ανησυχώντας για όσα δεν μπορείς να ελέγξεις.

Το Σύμπαν είναι ένα χαώδες, αυτόνομο σύστημα. Δεν ωφελεί να ανησυχούμε για αυτό. Οι δυνάμεις του ξεφεύγουν από τον έλεγχο ή τις προβλέψεις μας. Είναι χάσιμο χρόνου να αγχωνόμαστε για όσα, ούτως ή άλλως, δεν περνούν από το χέρι μας.

Αντιθέτως, ας συγκεντρώσουμε όλο το συναίσθημα και το μυαλό μας στους τομείς της ζωής που πράγματι εξαρτώνται από εμάς.

Αυτό σημαίνει να μην αναζητούμε το ‘’γιατί’’ και να μη μεμψιμοιρούμε για τις ατυχίες μας. Εξάλλου, η αναζήτηση μιας αιτίας, πέρα από αφελής (γιατί δείχνει έναν άνθρωπο με την ανώριμη ψευδαίσθηση πως το σύμπαν έχει ένα σχέδιο γι’ αυτόν), είναι, παράλληλα, ένα ανώφελο βούλιαγμα στο παρελθόν, ένα αναμάσημα της μιζέριας.

Αντιθέτως, ο σώφρων άνθρωπος, διοχετεύει την ενέργεια και τη διάθεσή του στο Τώρα. Στο πώς θα προσαρμόσει και θα αντιμετωπίσει όσα χρειάζεται, χωρίς να παραλύει από απελπισία ή φόβο.

Ο σοφός άνθρωπος αναγνωρίζει τη θέση του στον κόσμο. Έχει ταπεινότητα μπροστά στη δύναμή του, αλλά και αυτοπεποίθηση, πατώντας στιβαρά στα διανοητικά και ψυχικά του εφόδια.

Καταλαβαίνει ότι, το να ελέγξει τον έξω κόσμο δεν είναι στο χέρι του. Αλλά το να μην παρασυρθεί και να παραμείνει ο εαυτός του, είναι κάτι που θα φροντίσει ο ίδιος, με τον νου και την καρδιά του.

2. Το σημαντικότερο στη ζωή είναι ο Σκοπός.

Ο άνθρωπος, προικισμένος με ανώτερη αντίληψη, οφείλει να στοχεύει σε κάτι αντάξιο των δυνατοτήτων του.

Σκοπός μας δεν μπορεί να είναι μόνο η ηδονή. Η ηδονή είναι παθητική κατάσταση – κάτι που το αισθάνεσαι και σου συμβαίνει – .

Η αναζήτηση αποκλειστικά της ευχαρίστησης είναι χαρακτηριστικό των ζώων. Και πάλι, μιλάμε για ενστικτώδη, βιολογική ευχαρίστηση (π.χ. αναζήτηση τροφής, αναπαραγωγή), εγεγραμμένη στο DNA των έμβιων οργανισμών.

Όσοι έχουν ‘’σκοπό’’ τη βιολογική ευχαρίστηση (ανέσεις, νοοτροπία του σεξ, αύξηση της ντοπαμίνης μέσω ουσιών, αύξηση της σεροτονίνης με την κουλτούρα της διαρκούς επιβεβαίωσης), δεν ξεκλειδώνουν τη δυναμική της διάνοιάς τους ενεργητικά. Υποκύπτουν παθητικά στο πρωτόγονο στάδιο που, ήδη προβλέψιμα, τούς έχει ορίσει η κοινή σε όλα τα έμβια όντα φύση.

Ο άνθρωπος δεν είναι γεννημένος για πάθη, αλλά για πράξεις. Ο Σκοπός δεν μπορεί να είναι μία κατάσταση, αλλά ένα Έργο. Η αξία μας δεν υπολογίζεται με όσα μας έχουν συμβεί, αλλά με όσα έχουμε διεκδικήσει: ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν αυτά για τα οποία έχει φροντίσει.

Δεν αγαπάς τον εαυτό σου, αν δεν του δίνεις κίνητρο, έμπνευση και ορμή να γίνεται καλύτερος καθημερινά και να αξιοποιεί τις δυνάμεις του για να πετύχει.

3. Βρες την ομορφιά και τη χρησιμότητα στο καθετί.

Ο σοφός άνθρωπος δεν ασχολείται με το μέλλον, αλλά εκμεταλλεύεται σωστά το παρόν. Χρησιμοποιεί κριτική σκέψη για να αξιοποιήσει οτιδήποτε, ακόμη και το φαινομενικά ασήμαντο.

Μία φωτιά θεριεύει περισσότερο με όσα πράγματα της πετάξουμε για προσάναμμα. Το μυαλό γίνεται όλο και δυνατότερο όταν βρίσκει τρόπους να χρησιμοποιεί κατάλληλα το καθετί, αντί να το απορρίπτει πριν το δοκιμάσει.

Αντί να αποζητάμε το απόλυτο και ιδανικό, ας καλλιεργήσουμε τη διάνοιά μας, ώστε να παρατηρεί τις μικρές λεπτομέρειες. Όλος ο κόσμος, τότε, θα φαίνεται στα μάτια μας γοητευτικός. Δε θα ξυπνάμε κάθε μέρα με την αίσθηση ότι κάτι πάντοτε μας λείπει.

Αν αφοσιωθούμε στα δεδομένα του Τώρα, θα έχουμε δύο οφέλη: πρώτον, θα είμαστε πιο πετυχημένοι, αφού θα ακονίζουμε το μυαλό μας να προσαρμόζεται και να επινοεί. Δε θα εξαρτώμαστε από ελπίδες και σενάρια, αλλά θα χτίζουμε μόνοι μας το μέλλον.

Δεύτερον, θα είμαστε πιο ευτυχισμένοι, αφού θα αναγνωρίζουμε και θα αποδεχόμαστε την αξία του καθενός για αυτό που είναι. Δε θα βασιζόμαστε σε προσδοκίες, αλλά θα συμπορευόμαστε αρμονικά με όσα έχουμε.