Μετά τα μέσα Μαΐου του 1977 ο γέροντας Ιάκωβος ἤτανε πάλι ἄρρωστος βαριά. Ἔκανε ὑπομονή, μά τό κακό συνεχιζόταν. Φοβήθηκε ὅτι πλησιάζει τό τέλος του καί στίς 23 Μαΐου ἔγραψε γιά τούς δύο ἀδελφούς τῆς Μονῆς ἕνα σημείωμα, πού βρήκαμε σέ τετράδιό του. Τό κείμενο εἶναι ἁπλό καί ἀπέριττο. ᾿Αποκαλύπτει ὅμως τή βαθιά ὁσιότητα τοῦ ἀκτήμονα μοναχοῦ. Περιέχει τά ἑξῆς ἀκριβῶς:
Ἱερά Μονή Γέροντος, τῇ 23ῃ Μαΐου 1977
῞Αγιοι Πατέρες, π. Κύριλλε καί π. Σεραφείμ. Δι᾿ εὐχῶν σας ἁγίων.
Πατέρες μου ἅγιοι, νά προσέξετε τό ἅγιο Μοναστήρι τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Δαυΐδ. Ο,τι ὑπάρχη εἰς τήν ἱεράν Μονήν, μουσεῖον κ.λπ., ἀνήκουν εἰς τόν ὅσιον Γέροντα Δαυΐδ. Καὶ ἐντός τοῦ κελλίου τοῦ ὁσίου Γέροντος, πού μένω ἀπό τό ἔτος 1952, ὅ,τι ὑπάρχει ἀνήκουν εἰς τόν ἅγιον Γέροντα Δαυΐδ, βιβλία, χρήματα κ.λπ.
Ιδικόν μου ποτέ μου δέν ἐπεθύμησα, μόνον λόγω τῆς ἀσθενείας μου, διά τάς ἀνάγκας, εἶχα αὐτά τά πράγματα. Ποτέ μου δέν ἐσκέφθην κάτι νά τό ἐπιθυμήσω καί ἔχω γιὰ τὸν ἑαυτόν μου, γνωρίζοντας ὅτι εἶμαι γῆ καί σποδός.
Να προσέχετε στά πάντα, νά ἔχετε ἀγάπην μεταξύ σας, διότι ἡ ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν, καί διά τήν ἰδικήν μας ἀγάπην ἐσταυρώθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἐάν ἀγάπην ἔχουμεν μεταξύ μας, τότε εἴμεθα τέκνα Θεοῦ.
Ἐάν ὡς ἄνθρωπος χοϊκός σᾶς ἐλύπησα, νά μέ συγχωρέσετε καί ἡ χάρις τοῦ Κυρίου νά εἶναι μαζί σας.
Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν φιλίματι ἁγίω ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἱερομονάχοις † π. Ιάκωβος
Από το βιβλίο «Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης» του Στυλιανού Παπαδόπουλου
https://megalipanagiathivon.gr/