Κάνουμε τον Σταυρό μας σωστά;
Πρίν ἀπό 2.000 χρόνια ὁ Σταυρός ἦταν ἕνα ὄργανο τιμωρίας καί φρικτοῦ θανάτου. Οἱ Ρωμαῖοι καταδίκαζαν στήν ποινή τοῦ θανάτου μέ σταύρωση τούς πιό μεγάλους ἐγκληματίες.
Ἀπό τότε ὅμως πού πάνω στο Σταυρό καρφώθηκε καί πέθανε γιά τή σωτηρία μας ὁ Κύριός μας καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σταυρός ἀπό όργανο τιμωρίας έγινε όργανο Σωτηρίας. Ἐπειδή πάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ μαζί μέ τό πανάγιο Σῶμα Του ὁ Κύριός μας κάρφωσε καί τίς ἁμαρτίες μας (βλέπε πρός Κολασ. 2,14) .Ἔτσι, ὁ Σταυρός έγινε τό κλειδί πού μᾶς ἄνοιξε τόν Παράδεισο καί ὁ πρῶτος πού μπῆκε ἦταν ὁ σταυρωμένος ληστής πού μετανόησε, ἐνῶ βρισκόταν δίπλα στο Χριστό τήν ὥρα τῆς σταύρωσης.
Ἀπό τότε ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Τόν ἀσπαζόμαστε καί τόν προσκυνᾶμε σάν σύμβολο τῆς μεγάλης θυσίας τοῦ Κυρίου, ἀπό τήν ὁποία ἀπορρέει Ἁγιασμός, Σωτηρία καί θεία Χάρις. Δέν προσκυνᾶμε τόν Σταυρό σάν Θεό, ἀνεξάρτητα ἀπό τόν Χριστό, ὄχι. Ἀλλά τόν προσκυνᾶμε πάντοτε ενωμένο μέ τόν Ἐσταυρωμένο πάνω του Κύριό μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει: “Δέν καυχιέμαι για τίποτα ἄλλο παρά μόνο γιά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ” (βλέπε πρός Γαλάτας Ἐπιστολή κεφ. 6,14). Ἔτσι, τά πάντα μέσα στήν Ἐκκλησία τελοῦνται μέ Σταυρό. Η θεία Λειτουργία ἀπό τό «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…», ἀρχίζει μέ Σταυρό καί τελειώνει μέ Σταυρό μέχρι τό «Δι᾿ Εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν…», ἡ μεταβολή τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εὐλογώντας ὁ Ἱερέας τά τίμια δῶρα γίνεται μέ Σταυρό, στή Βάπτιση, ὁ ἁγιασμός τοῦ νεροῦ γίνεται μέ Σταυρό, τό ἴδιο καί σέ ὅλες τίς ἁγιαστικές πράξεις τῆς Ἐκκλησίας ὅλα γίνονται μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ.
Ἐπίσης καί στήν καθημερινή μας ζωή, ὅσοι εἴμαστε πιστοί, κάνουμε συχνά τόν Σταυρό μας, π. χ. ὅταν σηκωνόμαστε ἀπό τόν ὕπνο, ὅταν φεύγουμε ἀπό τήν οἰκία μας, ὅταν ἐπιστρέφουμε, πρίν ἀπό τό φαγητό, μετά τό φαγητό, πρίν νά πιοῦμε νερό, ὅταν ἀκούσουμε μία εὐχάριστη ἤ δυσάρεστη εἴδηση. Ἀκόμη, ὁποιοσδήποτε πιστός μπορεῖ νά κάνει τόν Σταυρό πάνω στό κρεβάτι ἑνός ἀρρώστου λέγοντας: «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Πνεύματος» καί ὁ ἄρρωστος ἐνισχύεται. Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ πού διώχνει μακριά κάθε κακό.
Ὅμως, παρ’ ὅλα αὐτά σήμερα δέν ἀπολαμβάνουμε τήν τόσο μεγάλη δύναμη καί τίς δωρεές τοῦ Σταυροῦ. Γιατί; Διότι δέν τόν κάνουμε σωστά.
Ἔτσι, σήμερα βλέπουμε: Κάποιοι στήν προσπάθειά τους νά κάνουν Σταυρό, νά σηκώνουν βιαστικά τό χέρι τους καί νά τό κινοῦν στόν ἀέρα χωρίς ν’ ἀκουμποῦν καθόλου τό σῶμα τους, ἄλλοι ἀντί γιά Σταυρό σχηματίζουν τρίγωνο, κάποιοι ἄλλοι κινοῦν μόνο τήν παλάμη τοῦ χεριοῦ, χωρίς νά σηκώνουν τό χέρι τους στό κεφάλι, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι νομίζουν πώς ξέρουν κιθάρα. Λέει ὁ ἄγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι: “Ὁ ἴδιος ὁ διάβολος κινεῖ τό χέρι τῶν ἀπρόσεκτῶν αὐτῶν χριστιανῶν, γιά νά κοροϊδέψει τό Ἱερό Σύμβολο τοῦ Ἁγίου Σταυροῦ καί γιά νά τιμωρήσει τούς ίδιους”.
Ἀγαπητοί, τόν Σταυρό δέν τόν κάνουμε ὅπως θέλει ὁ καθένας οὔτε ὅπως μᾶς ἔρθει ἀλλά τόν κάνουμε, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, δηλ. ὡς ἑξῆς: Ἑνώνουμε τα τρία πρῶτα δάχτυλα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ μας, μετά σηκώνουμε το χέρι στό μέτωπο, κατόπιν τό κατεβάζουμε στήν κοιλιά – στόν ἀφαλό – οὔτε πιό πάνω οὔτε πιό κάτω, μετά φέρνουμε τό χέρι μας στό δεξιό ώμο καί μετά στόν ἀριστερό.
Προσοχή: Ἀκουμπᾶμε τό σῶμα μας μέ τό χέρι, ὅταν κάνουμε τόν Σταυρό ὄχι στόν ἀέρα. Ἐπίσης, κάποιοι χωρίς νά τό καταλάβουν κάνουν ἀνάποδο Σταυρό, δηλ., ἐνῶ σηκώνουν τό χέρι στό μέτωπο καί τό κατεβάζουν στήν κοιλιά, μετά δέν τό ἀνεβάζουν μέχρι τόν ὦμο, ἀλλά περίπου κοντά στό στομάχι, μέ ἀποτέλεσμα νά σχηματίζουν ἀνάποδο σταυρό – δηλ. ὅταν ἡ πάνω ἀπόσταση τοῦ Σταυροῦ εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τήν κάτω. Να σημειωθεῖ, ὅτι ἀνάποδο Σταυρό χρησιμοποιοῦν οἱ σατανιστές, μέ τό κεφάλι τοῦ Χριστοῦ μας πρός τά κάτω ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι ταπεινώνουν τόν Χριστό, ἐπειδή πιστεύουν ὅτι ὁ Σατανᾶς ἔχει περισσότερη δύναμη ἀπό Αὐτόν.
Ἀγαπητοί, ἄς μήν ἀδιαφοροῦμε γιά τό πῶς κάνουμε τόν Σταυρό. Δέν μποροῦμε νά τόν κοροϊδεύουμε. Στό κάτω – κάτω βρέ ἀδελφέ ἀφοῦ κάνεις πού κάνεις τήν κίνηση, κάνε μία σωστή!!!
Γιά φανταστεῖτε κάποιος ἀπό ἐμᾶς νά πάει σ’ ἕνα φωτογράφο καί νά φωτογραφίσει τό ὡραῖο πρόσωπό του. Κι ὅταν ἐμφανιστεῖ ἡ φωτογραφία, τί νά δεῖ; Νά ἔχει παραμορφωμένο στόμα, ἐξογκωμένη μύτη, ἀλλήθωρα μάτια. Τί θά κάνει; Θά φρίξει, ἐνῶ ὁ φωτογράφος θά ἐπιμένει, ὅτι ἐσύ είσαι.
Συμπέρασμα: Μόνο ὅταν κάνουμε τόν Σταυρό μας σωστά, παίρνούμε δύναμη πολλή καί κανένα κακό δέν μπορεῖ νά μᾶς πιάσει. «Κύριε ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου τόν Σταυρόν Σου ἡμῖν ἔδωκας».
Μέ πολλή ἀγάπη πρός ὅλους ἔγραψα αὐτό τό φυλλάδιο τήν 15η Αυγούστου 2014, ἑορτή τῆς Παναγίας
Ἀρχιμ. Μελέτιος Στάθης, ἐφημέριος στόν Ι. Ν. Ἁγίας Βαρβάρας ἄνω Πατησίων