1,3K

Η … ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Δεν μεγάλωσα με τα κλασικά παραμύθια της Κοκκινοσκουφίτσας, του Κοντορεβυθούλη και της Σταχτοπούτας. Η δικιά μου η γιαγιά Μορφία μάς συντρόφευε και μάς νανούριζε με ιστορίες από την πατρίδα της , τον Γέροντα. Το προσφυγικό σπιτάκι της που φωτίζονταν με λάμπα πετρελαίου μεταμορφώνονταν σε λαμπερό παλάτι. Η ζωή στο χωριό, το σπίτι με το πηγάδι, η φίλη της η Μαρθαμπέλα, ο ξεριζωμός, η βάρκα για τη Σάμο, οι δυσκολίες στη μαμά πατρίδα, τα τσαρδάκια.

Στην αρχή γύρω από το μαγκάλι που προσπαθούσαμε να ζεσταθούμε με την πυρήνα που έριχνε η γιαγιά. Αργότερα, εξελίχθηκε η θέρμανση σε ξυλόσομπα. Παρά τις δυσκολίες αυτές μαλώναμε με τις αδελφές μου ποιος θα πρωτοκοιμηθεί στη γιαγιά.

Τα καλοκαίρια καθόμασταν στη σκάλα του σπιτιού και ακούγαμε τους μεγάλους να μιλάνε για τις χαμένες πατρίδες και καθώς τσούγκριζαν τα ποτήρια τους εύχονταν «Καλή πατρίδα». Ακολουθούσαν τα πειράγματα, τα καλαμπούρια και το κουτσομπολιό. Και μας έπιαναν- μικρούς και μεγάλους- τα μεσάνυχτα.

Και οι ιστορίες συνεχίζονταν. Τόσο περίπλοκες και τόσο ενδιαφέρουσες που πραγματικότητα και παραμύθια μπερδεύονταν ευχάριστα σε ένα γαϊτανάκι με Ρωμιούς, Τούρκους, Αρμένηδες.

Όλα αυτά και χίλια ακόμα δε μπορεί παρά να σε συντροφεύουν παντοτινά και να περνάνε στο DNA σου. Αυτά είναι η προστιθέμενη αξία στη ζωή μου και η προίκα μου. Δεν μου «γράψανε» χωράφια και σπίτια , ούτε κληρονόμησα βιβλιάρια καταθέσεων. Με σημαδέψανε, όμως, κατάστηθα και έχουν χαράξει την ψυχή μου.

Αυτές τις σκέψεις μου τις αφιερώνω με σεβασμό και νοσταλγία στη μνήμη των προγόνων μου και όλων εκείνων που γεννήθηκαν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.

* Την Κυριακή, στον Άγιο Κωνσταντίνο Θήβας, είναι η ημέρα μνήμης και τιμής για τους ξεριζωμενους Μικρασιάτες.

Ας είμαστε παρόντες και περισσότεροι από τους υποψήφιους των εκλογών αυτή τη φορά.

** . Φωτογραφία της γιαγιάς μου με κάποια από τα εγγόνια της στην “ιστορική” της σκάλα.