967

# Σήμερα θα μιλήσω για τα “σκληρά παιδιά”. #
Τα μεγάλα “σκληρά παιδιά”.
Αυτά που φαίνονται δυνατά……
Που έχουν αυτοπεποίθηση. ….
Που έχουν σιγουριά για κάθε τους βήμα.
Που συμβουλεύουν πολλές φορές τους πάντες, γιατί κρίνονται ως ορθολογιστές! !!!!

Που δεν κλαίνε μπροστά σε
άλλους, γιατί το θεωρούν υποτιμητικό. …..
Που ο εγωισμός δεν αφήνει το δάκρυ τους να τρέξει.
Να μην φανεί αδυναμία.
Γιατί την αδυναμία τη μισούν!
Σου θυμίζουν κάτι αυτά τα “παιδιά”?
Μήπως έχεις γνωρίσει ποτέ, κανένα απ’ αυτά?
Εγώ προσωπικά έχω γνωρίσει έναν
Που τον τιμώ με τη Φιλία μου και συνεργάζομαι μαζι του ………
Τον Γιώργο Κιούση Διευθυντή του Γηροκομείο Ο.Χ.Ε.Κ—————χωρίς να αμείβεται ———
Και ας έχουμε πολλές φορές διαφορετική άποψη….αλλά πάντα μπαίνει μπροστά και στηρίζει εδώ και
αρκετά χρόνια το Γηροκομειο !!
Και ας προσπαθούν αρκετοί να ακυρώσουν τον αγώνα μας ———
Ομως αυτό αποδεικνύει ότι σέβεται ο ένας την άποψη του άλλου και μέχρι σήμερα αγωνιζόμαστε για ενα κοινό σκοπό ……
Θα σου πω και τη συνέχεια τώρα, που ίσως διαβάζοντας τη, διαπιστώσεις πως την έχεις καταλάβει κι εσύ.
Ή απλά να σκεφθείς, πως περιγράφω τον εαυτό του ή εσένα!
Αυτά τα “παιδιά” λοιπόν, δεν είναι αυτό που δείχνουν.
Το κάνουν για να πιστεύουν οι άλλοι, πως έτσι είναι!
Στην πραγματικότητα, είναι πολύ ευαίσθητα και τρυφερά πλάσματα.
Διαθέτουν μία σπάνια καρδιά που αγαπάει και δίνεται ολόψυχα ,σε ότι κάνουν σε ότι δημιουργούν !!!!
Φορούν τη μάσκα του σκληρού, του αδιάφορου, γιατί αυτή είναι η άμυνά τους, για να κρύβουν την ευαισθησία τους.
Πληγώνονται πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, όταν προδωθούν
απο φίλους ,συνεργάτες ,συγγενείς …..!!!!!!
Σπάνια θα τα δεις να κάνουν παράπονα.
Σπάνια θα δείξουν, το πως
νιώθουν.
Όταν όμως βρεθούν στη μοναξιά του σπιτιου τους,
την ώρα που σβήνει το φως …..τότε εκεί θα βγάλουν το προσωπείο τους και θα αφήσουν τα δάκρυα να τρέξουν.
Τοτε βγάζουν την πίκρα τους !!!!
Σου έγραψα και στην αρχή “φαίνονται δυνατά”, μα μόνο δυνατά δεν είναι!
Αν συναντήσεις κάποιο τέτοιο, μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα για τη συμπεριφορά του.
Μη βιαστείς να το προσπεράσεις!
Κάνε λίγο υπομονή, για να το γνωρίσεις.
Αν νιώσει άνετα, με το καιρό θα σου ανοιχτεί και θα γνωρίσεις τον υπέροχο κόσμο του. !!!!!
Τώρα δικαιολογημένα θα με ρωτήσεις:
και γιατί μου τα γράφεις όλα αυτά?
Και εγώ θα σου απαντήσω:
Γιατι κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται
ανοικτά και ξεκάθαρα για να μη μένουν σκιές ———
Τα γράφω για κάποιους που η παρουσία τους και η συμπεριφορά τους είναι αντισυμβατική …….
Για κάποιους ….που δεν είναι « δήθεν» καθώς πρέπει αλλά είναι καλύτεροι από εκείνους …….τους ατσαλάκωτους ……που φέρουν βαρύ όνομα της τάδε ή της δείνα οικογένειας ……
Για εκείνους που δούλεψαν μόνοι τους ,χωρίς στηρίγματα και δεκανίκια ……
Για εκείνους που δεν ντρέπονται να σηκώσουν
τον άρρωστο ή τον ηλικιωμένο που σπαράζει από τους πόνους ,ξεχασμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου …….
Για εκείνους που αθόρυβα ,σαν πέσει το σκοτάδι
αφήνουν από το περίσσευμα της καρδιάς τους
μια αχτίδα φως σε ορφανά ή κακοποιημένα παιδιά ……!!!!
Για εκείνους που εύκολα ,τους σταυρώνουμε
γιατί δεν συμβιβάζονται και δεν υποκύπτουν
σε ενα
κόσμο που άλλαξε δραματικά προς το χειρότερο, με το πέρασμα των χρόνων!
Παλαιότερα αφήναμε την πόρτα
του σπιτιού και της καρδιάς μας, ανοιχτή.
Τώρα κλειδαμπαρώνουμε και τα δύο και ο φόβος δεν μας εγκαταλείπει ποτέ!
Έτσι γινόμαστε “μεγάλα σκληρά παιδιά”, που δεν εκφραζόμαστε όπως νιώθουμε.
Βλέπεις την ευαισθησία την κοροιδεύουν και την θεωρούν ξεπερασμένη …!!!!!
Υ .Σ Γιωργος Κιουσης συγνώμη που δεν πήρα την άδεια σου να γράψω για σένα ———