1,1K

Το ταξίδι του Ghetto Magazine στη Μακρυκάπα ήταν πολύ όμορφο καθώς συναντήσαμε ένα χωριό με τρεχούμενα νερά και πλατάνια, με ανθρώπους νέους που παραμένουν στον τόπο τους σκοπεύοντας να δουλέψουν, να δημιουργήσουν και να το αναπτύξουν, αλλά και ζήσαμε εναλλακτικές διαδρομές σε τοπία που όμοιά τους δε συναντάμε στην ευρύτερη περιοχή.

Η πρόσβαση

Στη Μακρυκάπα φτάνουμε αν θέσουμε ως αφετηρία τον κόμβο του Αγίου Στεφάνου στην είσοδο της πόλης της Χαλκίδας, με δύο τρόπους. Είτε από το δρόμο Βασιλικού Πισσώνα και στη συνέχεια στη διασταύρωση για Πάλιουρα πριν το δρόμο για τη Στενή, καταλήγουμε Μακρυκάπα, είτε από το Δρόμο Χαλκίδας Ψαχνών αφού περάσουμε στη συνέχεια την Τριάδα. Και στις δύο περιπτώσεις ο χρόνος είναι μόνο 30 λεπτά.

Η ιστορία

Δίπλα στην τωρινή Μακρυκάπα βρίσκεται ο οικισμός Εφτακόνακα ή Επτακόνακα. Ο οικισμός κτίσθηκε μετά την επανάσταση του ’21 από βοσκούς, που κατέβηκαν από τα Βάβουλα και βρήκαν στην περιοχή κονάκια, τα οποία κατοίκησαν. Επειδή βρήκαν επτά κονάκια, ονόμασαν το τσοπανοχώρι Επτακόνακα. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα, μετά την Επανάσταση του 1821 και την ενσωμάτωση της Εύβοιας, το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Ληλαντίων και να αναγράφεται Μακρυκάππα (με 2 “π”), που το 1940 το όνομά της διορθώθηκε σε Μακρυκάπα.

Η ονομασία

Κατά την παράδοση, το χωριό πήρε το όνομα του με βάση δύο εκδοχές. Η πρώτη λέει ότι τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια του ποιμενικού οικισμού από τους βοσκούς των οικισμών Απόγκρεμνος (Άτταλη) και Βάβουλα. Οι βουνίσιοι βοσκοί φορούσαν μακρυά κάπα που τους ήταν απαραίτητη τον χειμώνα που έβοσκαν τα αιγοπρόβατα τους στα γύρω βουνά για να προφυλαχθούν από τις βροχές και τα χιόνια. Το ντύσιμο τους με την μακρυά κάπα αποτελούσε διαφορετικό ντύσιμο από αυτό των κατοίκων του κάμπου και έτσι ονομάσθηκε ο οικισμός Μακρυκάπα. Υπάρχει και η δεύτερη εκδοχή ότι το όνομα προήλθε από τα γύρω βουνά Τανάϊδα, ψηλότερα την Αρκουδιά και το Βοϊδοβούνι που σχημάτιζαν ένα μεγάλο και μακρύ κάππα.

Τα πλατάνια

Ένα από τα πιο ωραία σημεία στο κέντρο του χωριού της Μακρυκάπας είναι τα πλατάνια, στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το θέαμα του τρεχούμενου νερού στο ρυάκι, το οποίο αναβλύζει από μια περιοχή με το προσωνύμιο Λυκόρεμα.

Η Αγία Παρασκευή

Στο κέντρο του χωριού της Μακρυκάπας, αντικρίζουμε τη θαυμάσια πετρόκτιστη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, η οποία χτίστηκε με τις πέτρες που έφεραν οι κάτοικοι από τα Βάβουλα και αποτελεί χαρακτηριστικό μνημείο θρησκευτικής αρχιτεκτονικής, ενώ περιβάλλεται από ένα υπέροχο εκκλησιαστικό προαύλιο.

Ο ναός της Αναλήψεως

Ο ναός της Αναλήψεως βρίσκεται στο Παλιοχώρι, δίπλα σε πηγή με πλούσιο νερό, που άλλοτε κινούσε τρεις νερόμυλους και σήμερα αρδεύει μεγάλο μέρος του κάμπου. Το παμπάλαιο αυτό ξωκλήσι, ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής, ίσως ήταν το καθολικό βυζαντινού οικισμού, που μετά το 1470 αναγκάσθηκαν οι κάτοικοί του να εγκαταλείψουν και για την ασφάλεια τους να ανέβουν και να κατοικήσουν στον ορεινό οικισμό Βάβουλα.

Οι εναλλακτικές διαδρομές

Η Μακρυκάπα αποτελεί έναν εναλλακτικό προορισμό για ανθρώπους που ενδιαφέρονται για διαδρομές στη φύση με τοπία που παραμένουν χαραγμένα ανεξίτηλα στη μνήμη και δημιουργούν ταξιδιωτικές εμπειρίες. Οι διαδρομές προτείνονται και σε άτομα πιο μεγάλης ηλικίας καθώς μερικές από αυτές μπορούν να συνδυαστούν με όμορφες πλατείες και παγκάκια κατά μήκος τους.

Μια ενδιαφέρουσα διαδρομή αποτελεί το Φαράγγι της Νύφης ακριβώς πάνω από το χωριό. Μια δεύτερη διαδρομή συνιστά το μονοπάτι του χωριού που ξεκινάει από το γήπεδο και καταλήγει στον Άγιο Κωνσταντίνο, περιοχή με την ομώνυμη εκκλησία, στα Βάβουλα. Η διαδρομή είναι σηματοδοτημένη από τον Ορειβατικό Σύλλογο Χαλκίδας και οργανώνεται μια καθιερωμένη πεζοπορία το μήνα Μάιο. Μια τρίτη διαδρομή συμπεριλαμβάνει τον αγροτικό δρόμο που καταλήγει στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου. Για τους λάτρεις του canyoning υπάρχει η επαφή με το νερό σε μια μαγευτική τοποθεσία, το Τσαγκαράκι, που σίγουρα θα δημιουργήσει αξέχαστες συγκινήσεις.

Ο Πολιτιστικός Χορευτικός Σύλλογος «τα Βαβουλα»

Ο Πολιτιστικός και Χορευτικός Σύλλογος της Μακρυκάπας ιδρύθηκε το 1994 από φερέλπιδες κατοίκους που επιδίωκαν να εμφυσήσουν στις νεότερες γενιές την αγάπη για τον πολιτισμό του χωριού και την παράδοση και πήρε την ονομασία «τα Βάβουλα». Με λογαριασμό στο Instagram και στο Facebook έχει πολλές δραστηριότητες με προτεραιότητα στη δανειστική βιβλιοθήκη και το χορευτικό τμήμα, το πολυφωνικό τραγούδι ενώ για τα παιδιά υπήρχε θεατρικό παιχνίδι. Το καλοκαίρι ο Σύλλογος διοργανώνει βραδιές παραδοσιακού χορού με συγκροτήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης παρουσιάζει εκδηλώσεις αφιερωμένες στα παιδιά, όπως και παρουσιάσεις βιβλίων και θεατρικές παραστάσεις. Το πιο ενδιαφέρον γεγονός όμως για τον ταξιδιώτη γίνεται στις 21 Μαΐου στη γιορτή των Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, όπου λαμβάνει χώρα η Καζανίτσα, δηλαδή μαγειρεύουν κοκκινιστό με προβατίνα βοσκής και μακαρόνι.

*Φωτογραφίες: Πένη Θεοδοσίου