147

Τα χωριά μας, αποτελούν σήμα κατατεθέν της Ελλάδας μας.
Παρόλο που πολλά από αυτά βλέπουν τον πληθυσμό τους να μειώνεται δραματικά, ο ρόλος τους παραμένει σημαντικός.

Οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι που παραμένουν σε αυτά, αξίζουν τον σεβασμό και την υποστήριξη του δήμου τους, μέσα από συντηρημένες υποδομές, επαρκή φωτισμό και ανάλογη φροντίδα.

Από τη μια οι νέοι που φεύγουν σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα, από την άλλη η γήρανση του πληθυσμού, έχουν αφήσει πίσω τους χωριά με ελάχιστους κατοίκους. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή στα χωριά έχει σταματήσει.

Υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να ζουν εκεί, φροντίζοντας τα σπίτια και τις περιουσίες τους, διατηρώντας τη φλόγα της ζωής στην ύπαιθρο και είναι αυτοί οι άνθρωποι που αξίζουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης οι οποίες είναι βασική υποχρέωση του κάθε Δήμου.

Οι ανάγκες κάθε χωριού, δεν είναι μόνο η αποκατάσταση της παιδικής χαράς.
Ο κυρ Μήτσος που κατεβαίνει από την άκρη του χωριού, όπου βρίσκεται το σπίτι του, για να πιει το καφεδάκι του στον καφενέ.

Η κυρά Γιωργια, που πρωί- βράδυ πάει να ανοίξει το μαγαζάκι της, από την μια άκρη του χωριού στην άλλη.

Ο μπάρμπα Γιάννης, που πάει με το τρακτερακι του στο χωράφι, αλλά μόλις βγαίνει στη διασταύρωση, δεν βλέπει από τα κλαδιά που έχουν κλείσει το μισό δρόμο και πολλά άλλα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κάτοικοι των χωριών, είτε ζουν στο κέντρο, είτε στις άκρες, έχουν τις ίδιες ανάγκες και δικαιώματα στην ασφάλεια και την ποιότητα ζωής και ο Δήμος έχει την υποχρέωση να διασφαλίσει ότι Όλοι, ανεξάρτητα από την τοποθεσία του σπιτιού τους, θα πρέπει να έχουν τις ίδιες υπηρεσίες.

Το να διατηρούνται τα χωριά καθαρά, με επαρκή φωτισμό και συντηρημενες υποδομές δεν είναι απλά θέμα καλαισθησίας. Η καθαριότητα σε όλες τις γειτονιές και όχι μόνο στις πλατείες είναι ουσιώδης, όχι μόνο για την υγιεινή, αλλά και για την ασφάλεια των κατοίκων.
Είναι ευθύνη του δήμου, όχι μόνο η αποκομιδή των απορριμμάτων, αλλά και οι τακτικοί καθαρισμοί όλων των δημοσίων χώρων, ώστε να μην υπάρχει καμία εικόνα εγκατάλειψης.

Ο φωτισμός, ειδικά το χειμώνα που η διάρκεια της νύχτας είναι μεγαλύτερη, είναι πολύ σημαντικός. Ο Δήμος δεν πρέπει να εστιάζει μόνο στην φροντίδα των κεντρικών σημείων.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στην άκρη των χωριών που συνορεύουν με βουνά και δάση.
Αυτοί οι κάτοικοι, δεν είναι λίγες οι φορές που έρχονται αντιμέτωποι με άγρια ζώα όπως αγριογούρουνα, αλεπούδες, ακόμα και λύκους.

Ο σωστός φωτισμός σε αυτές τις περιοχές, είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια των κατοίκων.

Τώρα πλέον με την εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορεί ο καθε δήμος να εκμεταλλευτεί την ηλιακή ενέργεια και να τοποθετήσει ηλιακά φώτα περιμετρικά του κάθε χωριού, αλλά και σε όλα τα σκοτεινά σημεία. Είναι μια πρακτική οικολογική και οικονομική αποδοτική λύση, που θα ωφελήσει τόσο τους κατοίκους όσο και το δήμο. Έτσι κανένα σημείο δεν θα μένει σκοτεινό και οι κάτοικοι θα κινούνται ελεύθερα χωρίς να φοβούνται.

Επίσης τα κτίρια των σχολείων που άλλοτε εσφυζαν από γέλια μικρών παιδιών, έχουν εγκαταλειφθεί, ενώ θα μπορούσαν να είναι καλοσυντηρημενα και να παρουσιάζουν μια όμορφη εικόνα.

Το ίδιο και οι εκκλησίες και τα εξωκλήσια που ανοίγουν μεν μια φορά το χρόνο, αλλά μαζεύουν πλήθος πιστών. Μνημεία που αξίζουν τον σεβασμό. Ένα απλό φρεσκαρισμα, μια μικρή διόρθωση του χώρου, μια απλή συντήρηση και αλλάζει όλη η οπτική.

Η φροντίδα των χωριών μας είναι ζήτημα σεβασμού προς τους ανθρώπους που κρατούν ζωντανή τη ζωή στην ύπαιθρο. Ο κάθε δήμος υποχρεούται να είναι αρωγός.

Οι φωτογραφίες που εμπεριέχονται στο άρθρο, είναι τραβηγμένες στις 16 Σεπτεμβρίου 2024, στο χωριό Παρορι του δήμου Λεβαδεων και αποτυπώνουν την πραγματικότητα.