1,6K

Ακολουθεί Οδοιπορικό φωτορεπορτάζ σε οροπέδιο Δερβενοχωρίων-Νοτιοανατολικότερο άκρο Βοιωτίας/Στερεάς

Φωτογραφίες, ρεπορτάζ και επιμέλεια του Κώστα Κολιογεώργη

Το τελευταίο κύμα κακοκαιρίας, αν και είχε προβλεφθεί ως βαρύ, εντούτοις αποδείχθηκε αρκετά ήπιο. Στεναχώρησε όσους περίμεναν να δουν «άσπρη» μέρα παρηγορώντας τους με χαμηλή χιονόστρωση στα γύρω χωριά. Τυχεροί όσοι μπόρεσαν να ξεκλέψουν στιγμές και να μεταβούν σε μέρη όπου είχαν χιονιστεί για να χαρούν το υπέροχο φυσικό φαινόμενο. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ καθώς εργαζόμουν και μετέβαινα σε συνεργάτες μου σε Δήμους Τανάγρας και Ασπροπύργου. Από την φιλόξενη σελίδα του e-sterea.gr θα έχω την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας υπέροχες χειμερινές εικόνες από την νοτιοανατολική μεθόριο της περιφέρειάς μας με εκείνη της Αττικής.

Το χιόνι ήταν πάντοτε ζητούμενο σε αγροτικές περιοχές καθότι αργεί να λιώσει και η υγρασία του απορροφάται αργά από τη μάνα γη ποτίζοντας επαρκώς τις καλλιέργειες και αναπληρώνοντας τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα ο οποίος έχει υποχωρήσει αρκετά από τις γεωτρήσεις και την κλιματική αλλαγή.

Αφήνοντας πίσω μας τα Σκούρτα οδεύουμε προς την πρωτεύουσα Πύλη. Τα Σκούρτα στα αρβανίτικα μεταφράζονται ως κοντός/κοντά και είναι από τις λίγες αρβανίτικες λέξεις τοπονύμιου που δεν μεταφράστηκαν ή άλλαξαν στην Ελληνική γλώσσα το 1927 στα πλαίσια εξελληνισμού ονομασιών. Το ίδιο δεν συνέβη και στο χωριό Πύλη που ονομαζόταν Δερβενοσάλεσι. Derven στα οθωμανικά μεσαιωνικά τουρκικά σημαίνει μονοπάτι, ή στενό πέρασμα. Η κατάληξη σάλεσι προκύπτει από παραφθορά της τουρκικής λέξης kalesi(salesi) που σημαίνει κάστρο. Πράγματι είναι αντιπροσωπευτική ονομασία μιας και για να φτάσει κανείς στην Πύλη από δυτικά περνά από βραχώδες στενό πέρασμα όπου στην άκρη του υψώνεται κάστρο. Αξίζει να σημειωθεί πως το χωριό Στεφάνη στα νότια του οροπεδίου, ονομαζόταν Κρώρα που στα αρβανίτικα σημαίνει πηγή νερού η οποία όντως υπήρχε εκεί. Κατά τη μετονομασία του 1927 κάποιοι θεώρησαν πως το όνομα του χωριού είναι Κουρόρα που στα αρβανίτικα σημαίνει στεφάνι και έτσι προέκυψε το νέο όνομα στα ελληνικά.

Δεν θα μπορούσα να μην κάνω μια σύντομη στάση στην χιονισμένη καταβόθρα που έχει γίνει μια υπέροχη λίμνη. Εκεί το νερό από πάντοτε λίμναζε. Σε ανασκαφές που έγιναν ανακαλύφθηκε σπήλαιο μέσω του οποίου το νερό διοχετεύεται υπόγεια στον νότιο Ευβοϊκό κόλπο. Το χώμα πέριξ έχει έντονο κόκκινο χρώμα και είναι αργιλώδες. Από τις πεζούλες/βαθμίδες από τις εκσκαφές περιμετρικά συμπεραίνεται πως είχε μετατραπεί σε λατομείο.

 

 

 

Συνεχίζοντας προς τα νότια οδηγούμαστε στην έξοδο από το οροπέδιο και ξεκινά η κατάβαση προς το Θριάσιο πεδίο και τη Δυτική Αττική. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο κάκιστο οδικό δίκτυο. Η απουσία προστατευτικών κιγκλιδωμάτων είναι παντελής, τι κι αν ο δρόμος είναι παράλληλα σε απότομους γκρεμούς.

Η περιοχή έχει αποψιλωθεί από πρόσφατες πυρκαγιές. Το νερό των βροχοπτώσεων δεν συγκρατείται επαρκώς. Συνεπώς το οδόστρωμα έχει υποστεί καθιζήσεις και το πρόβλημα επιδεινώνεται εξαιτίας της συχνής διέλευσης βαρέων οχημάτων που κατευθύνονται από τις ΒΙΠΕ Οινοφύτων/Σχηματαρίου προς τις ΒΙΠΕ Ελευσίνας/Ασπροπύργου και αντιστρόφως. Αν και παράνομο, οι αυτοκινητιστές αγνοούν τον νόμο προκειμένου να εξοικονομήσουν καύσιμα, χρόνο και χρήματα από τα διόδια.

Πράγματι είναι πολύ πιο χρονοβόρο και κοστοβόρο για μια νταλίκα να μεταβεί από το Σχηματάρι στην Ελευσίνα μέσω Εθνικής Οδού Αθηνών Λαμίας και Αττικής Οδού. Φανερώνεται και επισημαίνεται η ανάγκη να συνδεθεί η ανατολική Βοιωτία με την δυτική Αττική με σύγχρονο αυτοκινητόδρομο. Όπως θα δείτε και στις εικόνες παρακάτω, σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής ακολουθούσα προπορευόμενη νταλίκα μην έχοντας τη δυνατότητα ασφαλούς προσπέρασης. Οι εικόνες φανερώνουν πόσο δύσκολο και επικίνδυνο είναι να διασχίζει κανείς την παρακάτω οδική αρτηρία.

Τέλος, εντύπωση δημιουργεί πως το νοτιοανατολικότερο άκρο της περιφερειακής ενότητας Βοιωτίας και κατ’επέκταση της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος επεκτείνεται λίγο βορειότερα του εργοστασίου της εταιρίας ΤΙΤΑΝ. Μικρές βιοτεχνίες εδρεύουν στη μεθόριο της περιφέρειάς μας. Θα έλεγε κανείς πως είναι μια ακόμη απόδειξη της ανάγκης η επαρχία Θηβών να έχει δικό της Πρωτοδικείο. Χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων, αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, πολυσύχναστοι οδικοί άξονες, πολυπληθείς οικισμοί και πληθώρα βιομηχανικών εγκαταστάσεων συνθέτουν το μωσαϊκό της ανατολικής επαρχίας Θηβών.

Από τα παραπάνω προκύπτει μεγάλη δικαστική ύλη υποθέσεων που θα πρέπει να μπορούν να εκδικάζονται στην Θήβα. Η κυβέρνηση που έχει ως μέλημά της την ευελιξία στην αυτοδιοίκηση και αποτάσσεται καθεστώτα συγκεντρωτικής διαχείρισης και οργάνωσης από ένα απρόσωπο κράτος δυνάστη, πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της το θέμα της μη μεταφοράς του Πρωτοδικείου Θηβών στην πόλη της Λιβαδειάς. Φυσικά καμία αντιπαλότητα ή τοξικός ανταγωνισμός δεν πρέπει να υπάρξει με την αρχοντοπούλα της Ρούμελης, δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται για ένα αίτημα με σαφώς λογική και πρακτική αιτιολογία. Ας ελπίσουμε οι αγώνες των τοπικών φορέων να μην πέσουν στο κενό και η κυβέρνηση να αναθεωρήσει. Ας είναι και αυτό το άρθρο/φωτορεπορτάζ ένα λιθαράκι προς αυτή την κατεύθυνση.