Μετά το τρισάγιο, που τελέστηκε στη μνήμη του στο Α΄Νεκροταφείο, η σορός του μεταφέρθηκε στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας
Το τελευταίο «αντίο» είπαν στον Νίκο Ξανθόπουλο συγγενείς, φίλοι και απλός κόσμος που τον αγάπησε. Η κηδεία του «παιδιού του λαού», που άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών, ήταν πολιτική και πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης (24/1).
Αφού τελέστηκε τρισάγιο στη μνήμη του στο Α΄Νεκροταφείο, στη συνέχεια η σορός του μεταφέρθηκε στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας, όπου και εκτιλύχθηκαν συγκινητικές στιγμές, με τη διαδικασία να πραγματοποιείται υπό τους ήχους των αγαπημένων του τραγουδιών. Αυτών που ερμήνευσε στις ταινίες, που πρωταγωνίστησε και έγινε γνωστός από τους ρόλους του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού.
Οι στάχτες του θα μεταφερθούν στο εκκλησάκι που υπάρχει στο κτήμα του στην Παιανία, η οποία ήταν και η τελευταία του επιθυμία. «Πατέρα, θα ταφείς εκεί που ήθελες. Στο εκκλησάκι σου, στο κτήμα», είπε η κόρη του, Μαρία, στον σύντομο επικήδειο και ράγισαν καρδιές.
Τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Νίκου Ξανθόπουλου εξέφρασε ο πρόεδρος του Αποτεφρωτηρίου Ριτσώνας και της Ελληνικής Κοινωνίας Αποτέφρωσης, Αντώνης Αλακιώτης: «Ο Νίκος σας ήταν ο Νίκος κάθε λαϊκής οικογένειας. Ο Νίκος των γονιών μας που τρέχαμε μικροί στους κινηματογράφους μαζί τους για να δούμε τις ταινίες του. Ήταν ο Νίκος που με τα τραγούδια του, συνόδευε τα γλέντια των γονιών μας, τα δικά μας και των παιδιών μας. Δεν είναι τυχαίο το όνομα που χαρακτήριζε τον Νίκο Ξανθόπουλο, «το παιδί του λαού». Μαζί σας σήμερα αποχαιρετά τον Νίκο Ξανθόπουλο όλος ο λαός. Νίκο Ξανθόπουλο, σε ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες. Οι ευχές όλων μας θα σε ακολουθούν σε αυτό το μεγάλο και άγνωστο ταξίδι. Σε αποχαιρετούμε, όπως νομίζουμε πως θα ήθελες και σου ταίριαζε, με μερικά από τα αθάνατα τραγούδια σου».
Η μάχη στο νοσοκομείο και η τελευταία εμφάνιση
Ο Νίκος Ξανθόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή 22 Ιανουαρίου, σε ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω, σε ηλικία 89 ετών. Δημοφιλής κυρίως τη δεκαετία του ’60, οπότε πρωταγωνίστησε σε πολλές δραματικές ταινίες, έγινε γνωστός ως «παιδί του λαού» από τους ρόλους του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται.
Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα και έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή αλλά δεν τα κατάφερε. Με τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες έγραψε ιστορία και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, ερμηνεύοντας κυρίως το λαϊκό παιδί που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται.
Η τελευταία κινηματογραφική του εμφάνιση ήταν το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο». Ο Νίκος Ξανθόπουλος μάλιστα, δέχθηκε να παίξει σε αυτή την ταινία χωρίς αμοιβή, με ποσοστό από τις κινηματογραφικές εισπράξεις.
Επίσης, έπαιξε στις ταινίες «Περιφρόνα με γλυκειά μου» (1965), «Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί» (1967), «Άδικη κατάρα» (1967), «Ξεριζωμένη γενιά» (1968), «Η σφραγίδα του Θεού» (1969), «Φτωχογειτονιά αγάπη μου» και «Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» (1969).
Πολλές από αυτές τις ταινίες δεν προβλήθηκαν καν στην πρώτη προβολή, αλλά απευθείας στις συνοικίες της Αθήνας, όπου γινόταν χαλασμός κόσμου, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι διανοούμενοι τις λοιδορούσαν και οι κριτικοί τις περιφρονούσαν, αλλά ο κόσμος γέμιζε ασφυκτικά τους λαϊκούς κινηματογράφους και οι πρόσφυγες πρώτης και δεύτερης γενιάς που ζούσαν ακόμη τότε αποθέωναν «το παιδί του λαού».
in.gr
