Γνωστός και φίλος του άτυχου Αντώνη, του χαμογελαστού νέου που τόσο απάνθρωπα “τον σκότωσαν” για ένα … ταξίδι
Μιλάει στο e-sterea και συγκινημένος προσπαθεί να τον περιγράψει με δύο λόγια
“Τον γνώριζα ήταν πάντοτε χαμογελάστος, ήταν παιδί του μεροκάματου.
Πάντα με το ποδήλατο του. Δεν χαλούσε χατίρι σε κανέναν
Διάφορες επιχειρήσεις τον έπαιρναν για μεροκάματο στη δουλειά τους. Ζούσε με τη μητέρα του στις εργατικές κατοικίες στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου με τα αδέρφια του.
Τους πήγαινα ξύλα το χειμώνα για μια μικρή ξύλοσόμπα που είχαν.
Ήταν εργατικός και πρόθυμος να βοηθήσει τους πάντες. Πέρναγε από την πόλη από τις καφετέριες από τα μαγαζιά και τον χαιρετούσαν όλοι. Ήταν πολύ αγαπητό παιδί.
Εκείνη τη στιγμή του συμβάντος σίγουρα θα έφυγε με χαμόγελο γιατί θα νόμιζε ότι οι άνθρωποι που τον οδήγησαν στην αιώνια ζωή θα τον πείραζαν και θα του αστειεύονταν. Εύχομαι η ψυχή του να βρει ανάπαυση κοντά στην ψυχή της μητέρας του.
Μαυρικάκης Ματθαίος