ΤΟ ΚΑΤΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΝ ΔΥΣ-ΑΓΓΕΛΙΟΝ
Του Σωτηρίου Ι. Καραμαγκιώλη
Δικηγόρου Θηβών
Εισαγωγικό σημείωμα
Προσπαθώντας να μην διολισθήσει στη λήθη η υπόθεση του Πρωτοδικείου Θηβών και με δεδομένο ότι πλέον η εξέλιξη γράφτηκε στην Ιστορία του τόπου μας…
Το δυσ- αγγέλιον είναι προφανώς το αντίθετο του ευ- αγγελίου, δηλαδή το μέν είναι η δυσάρεστη είδηση ενώ το δε είναι η χαρμόσυνη. Και ως τέτοιο κείμενο θα έπρεπε να γραφεί σε αρχαΐζουσα γλώσσα…
Θέλω να ξεκαθαρίσω όμως δύο πράγματα:
Α) Το κείμενο αποτελεί μία επιτομή των γεγονότων και δεν καταγράφει με λεπτομέρεια αυτά αλλά φωτίζει απλώς σημαντικές στιγμές. Και
Β) Είναι γραμμένο σε μία γλώσσα που θυμίζει αρχαία ελληνικά, ώστε να είναι προσεγγίσιμη και από εκείνους που δεν έχουν επαφή με τα αρχαία. Γι’ αυτό θα ήθελα να ζητήσω την ανοχή και την επιείκεια των αρχαιομαθών και των φιλολόγων..
Κατά τα λοιπά…καλή ανάγνωση
Το κατά Πρωτοδικείον δυσ-αγγέλιον
Τω καιρώ εκείνω επεβαλεν η τεσαρακονταμία λεγεών απογραφή επι τω τέλει της επιταχύνσεως τα περί δικαίω απονεμόμενα. Ακούσαντες δε τούτω οι ολομελειακοί και οι περί αυτών, περιήλθον εν μείζονα σύγχυση, περιζαλώμενοι και ανεμοπληττόμενοι. Μέγα δέος έτι κατέλαβεν τούτους άμα τη διακεκηρυγμένη αποφάση της λεγεώνος όπως καταλάβει τω βάθρω, τω κατά Ελευθερίω Βενιζέλω ή Κωνσταντίνω Καραμανλή ή Ανδρέα Παπανδρέου ή Κωνσταντίνω Σημίτη απολειφθέν. Ομοθυμαδόν ανέκραξον αυτοί “Ουδαμώς άπαντες ημείς νοήσωμεν ομού, όσα υμείς νοείτε”, τούτ’ έστιν από έργου αφιστάμεθα άχρι τούτοι αναγνωμώσι….
Ταύτα ηγγέλθησαν και εν τη Βοιωτών χώραν, ισταμένων δύο περιχώρων, το Ανατολικόν και το Δυτικόν, άλλως το περί την Θήβαν και το περί την Λεβαδείαν. Ήλθον δε εν αμφοτέροις αι βουλαί του Πραίτωρος, κεκηρυγμένω εν τω ποδοστράτιον της Λεβαδείας, κατά το λαγεωνικόν συμπόσιον κατά μήναν Ιανουάριον. Κήρυξεν ότε ο χιλίαρχος Βορίδιος ο Πελεκητός ότι εν Λεβαδείαν απονεμηθήσομεν καθέδραν Πρωτοδικείου και εν Θήβαις κατά μετάβασιν έδραν Εφετείου, ούτω μη αι Θήβαι παραπονηθήσονται. Ήκουσον δε ταύτα αι Λεβαδείς ευράνθησαν, οι δε Θηβαίοι κατελήφθησαν υπό κατηφείας μεγίστης, πλην όμως οι άρχοντες αυτών εδέχθησαν να μετασχώσι εν τω συμποσίω, τελούντες εν βαθεία συγχύση.
Μετα ταύτα αγών μεγάλος ήρχισε εν Θήβαις. Εκκλησιαζόμενοι εν τω δημοβουλίω, κελεύουσι τω λαώ όπως επί αντιδράσει συναθροισθή έξωθεν του Πρωτοδικείου, διαμαρτυρόμενος σύσσωμος και εν συνεχεία αποκλείων την Μεγάλην οδόν. Και ως θαύμα εξ ουρανού, ομοθύμως και πανδήμως οι Θηβαίοι, περί τις πεντακισχιλίοις, κραδαίνοντες μελανάς σημαίας και λάβαρα κηρύσσοντα συνθήματα ως “άρατε χείρας από του Πρωτοδικείου” και άλλα τοιαύτα, μετερχομένων δε των εν αγροίς ελκυστήρων, απέκλεισαν επί ώρες την μεγάλην οδό.
Εκπεπληγμένοι οι λεγεωνικοί, ουκ αναμένοντες τοιαύτην αντίδρασιν, ανέκρουσαν πρύναν περί των κελευσμάτων, πότε λέγοντες αποφασίζειν μετά τεκμηρίων τεχνοκρατηέντων, πότε δε αποφασίζειν το κατά χώραν σωστόν. Ταύτα εμύθησε ο Πραίτωρ πειθόμενος πολλούς των εν Θήβαις λεγεωνικών, ελπισαμένων ούτων περί της ορθότητος των πραιτωρικών μυθευμάτων. Ευρέθη αίφνης το μέχρι τούδε, συνενωμένον Θηβαϊκό στρατόπεδο, παραπειθόμενο και απορποσανατολιζόμενο, πλην ολίγων, ώστε μη κινδυνεύσει το πραιτωρικό κέλευσμα.
Διέδραμαν μήνες εξι. Κατά μήνα Απρίλιον, πρί τα τέλη, εψηφίσθη ομοφώνως από τη λεγώνα, το κέλευσμα του Πραίτωρος διά του νόμου του χιλιάρχου Φλωριδίου. Ότε άπαντες οι εν Θήβαις αγωνιζομένοι αντελήφθησαν ότι ευρέθησαν διαβολούμενοι καθ’ όλην την περίοδον. Απεφάνθησαν όπως ανακηρύξωσι τους λεγεωνικούς ψηφίσαντες ως ανεπιθυμήτους πολιτικώς επιιδόμενοι προς αυτούς ψηφίσματα τοιαύτα.
Και εγένοντο τρεις και τέσσαρας και πέντε τοιαύται επιδόσεις μετά παραστάσεων διαμαρτυρίας, πλην όμως αμφίβολον έστιν το κατά των λεγεωνικών πλήγμα.
Αναμένοντες το της Κυριακής γενήματος, το της κάλπης θρέμα, εύχονται την από λαού τιμωρίαν των λεγεωνικών.