91

Σε έναν κόσμο που δεν αντέχει να βλέπει ρυτίδες, η φυσική ομορφιά αντιμετωπίζεται ως αμέλεια. Κι η ματαιοδοξία σερβίρεται με βελόνα — μαζί με λίγο υαλουρονικό.

Ζούμε σε μια εποχή όπου το φυσιολογικό γερνάει, αλλά το Instagram όχι. Κι εκεί που κάποτε μετρούσαμε ρυτίδες σαν σημάδια εμπειρίας, σήμερα μετράμε “συνεδρίες botox” σαν διαβατήρια κοινωνικής αποδοχής. Ποια αποδοχή όμως; Του εαυτού μας ή του φίλτρου που μάθαμε να λατρεύουμε;

Στην καθημερινότητά μας, όλο και περισσότεροι – άντρες και κυρίως γυναίκες – προστρέχουν σε “ενέσιμες λύσεις”: λίγο υαλουρονικό στα χείλη, λίγο botox στο μέτωπο, λίγη μεσοθεραπεία για λάμψη. Κι όλα αυτά όχι πια για να διορθώσουν κάτι, αλλά για να προλάβουν τη φθορά. Μια φθορά που δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά την τρέμουμε περισσότερο κι απ’ τον θάνατο.

Η νέα κανονικότητα: να μη μοιάζεις στον εαυτό σου

Βλέπεις γύρω σου πρόσωπα παραφουσκωμένα, μέτωπα ακινητοποιημένα από τη νευροτοξίνη, χείλη έτοιμα να εκραγούν – και το χειρότερο; Όλοι θεωρούν πως αυτό είναι φυσικό. Το λένε «προσεγμένο», το λένε «περιποιημένο», το βαφτίζουν «συντήρηση». Το πραγματικό όμως όνομα είναι ματαιοδοξία με ένεση.

Και δεν μιλάμε απλώς για αισθητικές επιλογές. Μιλάμε για έναν πολιτισμό που απεχθάνεται την ωριμότητα και την ανθρώπινη φύση. Έναν πολιτισμό που προτιμά το τεχνητό από το αυθεντικό. Έναν πολιτισμό που σου λέει αν δεν κάνεις botox στα 30, είσαι αμελής.

 Τι βάζεις στο πρόσωπό σου, αλήθεια;

Πέρα απ’ την αισθητική αλλοτρίωση, υπάρχει κι ένα τεράστιο ερωτηματικό για την ασφάλεια αυτών των πρακτικών. Νευροτοξίνες, fillers με ύποπτες ουσίες, “κοκτέιλ” άγνωστης προέλευσης, σε πρόσωπα που τα δέχονται αδιαμαρτύρητα, χωρίς καν να διαβάσουν τι είναι αυτό που τους ενίεται. Γιατί; Γιατί “όλες οι φίλες μου το κάνουν, εγώ θα μείνω πίσω;”

Αλήθεια τώρα; Από πότε έγινε mainstream να βάζεις ξένα χημικά στο σώμα σου χωρίς δεύτερη σκέψη;

 Εθισμός με δόση αυτο-ακύρωσης

Το πιο τραγικό δεν είναι καν το παραμορφωμένο πρόσωπο. Είναι ότι πίσω απ’ αυτό, κρύβεται ένας άνθρωπος που δεν αντέχει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Κάθε μικρή ρυτίδα, κάθε φυσική έκφραση, κάθε ίχνος ηλικίας θεωρείται ελάττωμα που πρέπει να εξαφανιστεί. Και ο μόνος τρόπος να “αντέξεις” τη φθορά είναι να εξαφανίσεις… εσένα.

Η ενέσιμη αισθητική δεν είναι απλώς επέμβαση. Είναι μια δήλωση: “δεν μου αρέσει αυτό που είμαι, και θέλω να το αλλάξω για να χωρέσω σε ένα πρότυπο που μου επέβαλαν άλλοι.”

 Και η φυσική ομορφιά;

Αν τολμήσεις να πεις πως προτιμάς να μεγαλώσεις φυσικά, σε κοιτούν με λύπηση. Αν τολμήσεις να υπερασπιστείς τις γραμμές έκφρασης σου, σε λένε “ατημέλητη”. Αν αντισταθείς στη νέα αυτή θρησκεία του αιώνιου νεανικού προσώπου, είσαι σχεδόν αιρετική.

Κι όμως. Ίσως το πιο επαναστατικό πράγμα που μπορείς να κάνεις σήμερα είναι να μείνεις ο εαυτός σου. Να μην αλλάξεις πρόσωπο για να αρέσεις σε έναν κόσμο που δεν θα σε αγαπήσει ποτέ αρκετά.

Τζένη Μπαρούχου