49

2025: Η πείνα θερίζει, η ελίτ πλουτίζει  και στην Ελλάδα, η εκμετάλλευση δεν έχει όριο

Βρισκόμαστε στο 2025: τεχνολογική πρόοδος, τεχνητή νοημοσύνη, ρομπότ, οικονομική “ανάπτυξη”, νέες επενδύσεις. Και όμως, πίσω από τις λέξεις, κρύβεται μια ζοφερή πραγματικότητα: σε έναν πλανήτη που παράγει περισσότερο φαγητό από ποτέ, εκατομμύρια άνθρωποι πεινάνε. Και σε μια χώρα-μέλος της Ε.Ε., όπως η Ελλάδα, εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς πείνας και ζουν υπό ένα καθεστώς ανεξέλεγκτης εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Η παγκόσμια ανισότητα δεν είναι απλώς μια στατιστική· είναι μια καθημερινή τραγωδία. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη υποφέρουν από πείνα. Την ίδια στιγμή, τα κέρδη των πλουσιότερων αυξάνονται ραγδαία. Η περίφημη «ανάπτυξη» δεν αφορά τους πολλούς, αλλά τους λίγους.

Η πανδημία της ανισότητας

Η πανδημία του COVID-19 μπορεί να πέρασε, όμως άφησε πίσω της μια νέα τάξη πραγμάτων: συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων, αποδυνάμωση και κατάργηση της μεσαίας τάξης και αύξηση των φτωχών.

Μεγάλοι όμιλοι έγιναν ακόμη μεγαλύτεροι. Kολοσσοί που δραστηριοποιούνται στην τεχνολογία, στην ενέργεια ή στον φαρμακευτικό τομέα αύξησαν τα κέρδη τους κατά δισεκατομμύρια. Την ίδια στιγμή, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν και οι άνεργοι πολλαπλασιάστηκαν.

Η ελληνική πραγματικότητα του 2025

Στην Ελλάδα του 2025, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε μεν στα 830 ευρώ μικτά, όμως σε πραγματικούς όρους παραμένει εξευτελιστικός αν ληφθεί υπόψη ο πληθωρισμός, οι τιμές τροφίμων και η στέγαση. Ένας εργαζόμενος με 700-750 ευρώ καθαρά καλείται να πληρώσει ενοίκιο άνω των 400 ευρώ για ένα μικρό διαμέρισμα, να καλύψει μετακίνηση, λογαριασμούς και βασικές ανάγκες. Η εξίσωση δεν βγαίνει.

Σε πολλούς κλάδους, η πραγματικότητα είναι πιο σκοτεινή απ ότι φαίνεται: μαύρη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, εργασία 10 και 12 ωρών χωρίς ρεπό, πιέσεις και απειλές. Η ατιμωρησία βασιλεύει. Η αγορά εργασίας έχει μετατραπεί σε μια ζούγκλα με θύματα τους νέους, τις γυναίκες και τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζομένους.

Κυβερνήσεις για τους λίγους

Η κυβέρνηση μιλά για «επενδύσεις» και «μείωση ανεργίας», αλλά σιωπά για τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας.

Τυχαίο ότι οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των ισχυρών;. Που είναι η δημοκρατία;.

Οι λαοί βλέπουν την καθημερινότητά τους να επιβαρύνεται: αυξημένες τιμές βασικών αγαθών, πανάκριβα ενοίκια, υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης. Η νέα γενιά μεγαλώνει με λιγότερες ευκαιρίες απ’ ό,τι οι προηγούμενες.

Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή πρέπει να είναι δεδομένο.

Πόσοι θα συνεχίσουν να ζουν για να επιβιώνουν, ενώ κάποιοι άλλοι ζουν για να θησαυρίζουν;

Ο κόσμος του 2025 δεν είναι φτωχός σε πόρους, είναι φτωχός σε δικαιοσύνη. Δεν του λείπει η τεχνολογία, του λείπει η πολιτική βούληση να τη χρησιμοποιήσει για το καλό των πολλών. Όσο η πείνα, η εργασιακή εκμετάλλευση και η ανισότητα αντιμετωπίζονται ως “παράπλευρες απώλειες” της ανάπτυξης, τόσο θα μεγαλώνει η οργή, η απόγνωση, η απαξίωση της ίδιας της δημοκρατίας.

Η αλλαγή δεν θα έρθει από μόνη της. Θα έρθει μόνο όταν οι κοινωνίες πάψουν να ανέχονται το αδιανόητο. Όταν οι πολίτες απαιτήσουν διαφάνεια, ελέγχους, δίκαιους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Όταν η φράση “κανείς μόνος του” γίνει πράξη – όχι σύνθημα.

Με την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο

Tz.B.